Voor hen die niet weten hoe het werkt ter lering en voor
hen die dat wel weten ter vermaak.
Inmiddels
zijn wij dus een beetje gegrepen door het honden showwereldje. Verbazingwekkend?
Immers, als je pech hebt en je hond wordt geen eerste dan ben je een hele dag
onderweg en mag je circa 10 minuten in de ring, daarna weer teleurgesteld naar
huis en onderweg napratend over de keurverslagen.
Heb je geluk dan ben je
een hele dag onderweg en mag je 15-30 minuten in de ring, daarna weer goedgeluimd
naar huis en onderweg napratend over de keurverslagen.
Het verschil, circa 15 minuten (soms zelfs iets meer), op een lange dag van al vlug 8 uur, en een wisselend humeur. Heb je meer honden dan wordt de totale verblijfstijd in de ring natuurlijk nog wat groter. Maar echt lang wordt het niet.
Zo
gaat dat in z'n werk.
Het is simpel, net een stoelen dans waarbij
ze gewoon wat stoelen wegnemen.
Je moet wel eerst ruim een maand van tevoren
inschrijven want anders mag je niet mee doen.
Honden
worden, per sekse, ingedeeld in leeftijdscategorieën; Jeugdklasse 9 tot 15
maanden, Jonge honden klasse 15 tot 24 maanden, open klasse vanaf 15 maanden en
kampioensklasse voor alle lands- en internationaal kampioenen. Puppy's mogen ook
komen vanaf 4 maanden, maar dingen niet mee naar de prijzen.
De keurmeester(es)
keurt je hond door hem of haar, al dan niet op een wankel tafeltje, te betasten,
te zien lopen, te vergelijken met de rasstandaard en de aanwezige collega's. Daaruit
volgt een plaatsing voor de eerste vier, de rest krijgt niks, snik.
De beste(n)
krijgen een Uitmuntend, de rest in aflopende kwaliteit ; Zeer Goed, Goed, Matig,
. Belabberd. Met alleen een U van Uitmuntend zijn de showers tevreden.
Heb je dus wat meer geluk en wordt je hond, na geplaatst te zijn, eerste in zijn leeftijdsgroep dan mag je nog een keer terug voor de beste van de sekse en neem je het op tegen de winnende honden van gelijke sekse uit de andere categorieën.
Tot
dit moment kan je, per sekse, ook de broodnodige kampioensprijzen in de wacht
slepen zoals reserve CAC, CAC, reserve CACIB en CACIB. Die heb je een aantal nodig
om voor de titel Nationaal (Nederlands, Belgisch, Duits)kampioen of Internationaal
kampioen te worden. Een reserve krijg je als je geen eerste maar tweede van de
sekse wordt. Dat reserve heeft wel waarde maar je moet er nogal wat hebben. Ben
je kampioen dat dan mag je in de kampioensklasse mee doen.
In de andere leeftijdscategorieën
is het wat deelnemers betreft dus nogal dringen, die moeten immers nog. De kampioenen
worden alleen uit de kast gehaald voor shows die een prestigieuze titel te vergeven
hebben zoals de (World) Winner titel.
Die kampioenen hebben normaal gesproken
dus andere bezigheden, zoals het zorgen voor nageslacht.
Wordt je eerste van je sekse, dan mag je het nog opnemen tegen de beste van de andere sekse, voor de zogenaamde BOB titel (Best of Breed). Niet gewonnen dan ben je altijd nog BOS (Best of Opposite Sex), eigenlijk ook niks dus.
Heb je dat doorstaan en ben je dan eindelijk BOB dan mag je naar de groepskeuring waar ze alle BOB's van je rasgoep bij elkaar gooien. Dan tref je dus, in ons geval, alle "spitzen en oertypen" uit rasgroep 5. Dus alle maten, kleuren en soorten door mekaar. Appels met peren vergelijken dus.
Wordt je in de groepskeuring eerste dan ben je BOG (Best of Group) en wordt je in de BIS (Best in Show) ring toegelaten waar alle andere BOGers weer bij elkaar gegooid worden, maar dan ben je al vlug twee lange dagen onderweg en zeg, vooruit, een uur aan het showen. Wordt je BIS dan ben je het, je krijgt heuse bekers, legpenningen van de Raad van Beheer en wat zakken voer van de show sponsor.
Zo simpel is dat dus, voor je er erg in hebt is je stoel onder je vandaan getrokken, ben je een illusie armer en een dag kwijt.
Toch
maakt het wel of niet meedoen een wereld van verschil, je gaat toch immers voor
de eer, de prijzen (een legpenning, sommige kan je ook hangen, een oorkonde, lint of
een beker) en het lof van de keurmeester.
Zij die deze kwelling om een andere
reden vrijwillig ondergaan zijn of kampioenen of masochisten.
Toch heeft het "show circuit" weer heel wat leuke en positieve kanten, met name het gezellige en leerzame overleg met collega show-go'ers (je regelrechte concurrenten dus). Je leert je ras veel beter kennen en een fokker in-de-dop leert waar hij naar toe moet.
Bovendien kun je op shows vaak voor wat minder geld je spullen inslaan. Weliswaar een schrale troost maar het maakt een dure dag deels weer goed.
En
dan het keurmeester korps.
Ze komen vaak van heinde en verre (echt
waar, sommige reizen duizenden kilometers, en spreken soms een taal die niet te
volgen is) om de hele dag en soms ook twee of meer dagen honden te bekijken. Zij
vormen zich een mening over met name jouw hond of honden. Wat zij vinden wordt
vastgelegd in een keurverslag.
Over
een groot aantal zaken zijn keurmeesters het vaak wel eens maar leuk is bijvoorbeeld
dat de ene keurmeester iets weet te vinden wat de ander volstrekt anders ziet.
Je hebt zelfs grote uitschieters in waardering en plaatsing.
Plaatsing wordt
ook sterk beïnvloed door het gedrag van je zelf en je hond in de showring,
maar ach soms hebben we gewoon onze dag niet. Of staat er zo'n gek in de omroep
installatie te blèren en raak je zelf en je hond daarvan gewoon van slag.
Na de plaatsing ; blij, opgetogen, twijfels, frustratie, rancune, de keurpersoon bestempelen voor "kundig" of "hersenloze" ? Nee, inmiddels wetende dat keuren mensenwerk is, valt er met elk resultaat te leven.
Een
keurmeester(es) die je hond circa 3 tot 5 minuten de aandacht kan geven en in
die tijd toch niet weet van- en\of ziet wat jij of die andere keurpersoon weet
van- en\of ziet aan je hond en met de wetenschap dat je er toch niets meer aan
kan verbouwen, nemen we de waarderingen maar voor waar en zonder al te veel commentaar
aan. Sommige keurmeesters zijn ook beter in het keuren van Duitse Herders of Duitse
Doggen of Chiwafwaf's.
Uitdrukkingen als applaus en meewarig hoofdschudden
van toeschouwers langs de ring gaan zij aan zij.
Bovendien heeft een keurmeester natuurlijk ook zijn persoonlijke voorkeur, en dat is zijn goed kynologisch recht.
Het is dat we met een 1 U en een reserve-CAC begonnen want anders
Maar realiserend dat wat strijd en wisselende kwalificaties voor de meeste deelnemers aan dit circus, de titels toch wat meer glans geven gaan we door. Nee, eenvoudig is het voor de meesten niet.
Hulde en felicitaties aan hen die de titels op zak hebben.